Obecnie od 25 stycznia 2011 r. Zarząd OSP Radzyny tworzą:

• Prezes - Stefan Hermann
• Wiceprezes- naczelnik i Gospodarz - Roman Tecław
• Wiceprezes - Marcin Rusiłowski
• Sekretarz - Beniamin Wandelt
• Skarbnik - Stanisław Jakobsze
• Kronikarz - Waldemar Lis
• Członek - Ewa Miśko
• Członek - Rafał Pisarczyk

 RYS HISTORYCZNY

Na początku 1933 roku powstała inicjatywa powołania Straży Pożarnej w Radzynach. Ze składek mieszkańców wsi zakupiono pompę gaśniczą. W czerwcu tegoż roku odbyło się uroczyste poświęcenie tejże pompy w Kościele Parafialnym w Kaźmierzu i od tej pory datujemy początek działalności naszej organizacji.

Inicjatorami powstania Straży Pożarnej były następujące osoby: Wandelt Jan, Przekop Józef, Wasilewski Alojzy, Rozmarynowski Józef, Choroszewski Piotr, Choroszewski Antoni, Przekop Piotr, Rusiłowski Zygmunt, Szczęsny Franciszek, Szal Jakub, Smolarek Michał, Lis Stanisław, Przekop Antoni, Przekop Jan, Kolenda Jan, Sławik Antoni, Rzeszuto Tadeusz, Włodarczak Leon, Szczęsny Antoni, Wasilewski Szczepan, Szal Michał, oraz Niemcy mieszkający wówczas w Radzynach: Erwin Bauman, Eiwald Polsfuth, Oskar Trejgier.

Pierwszym Prezesem był: Wandelt Jan, Naczelnikiem był Przekop Piotr, Sekretarzem był Rozmarynowski Józef, Skarbnikiem był Szczęsny Franciszek.

Po roku działania zakupiono mundury składające się ze spodni bluzy i czapki, pasy natomiast były prywatne. Zmienił się również skład zarządu: Prezes Szal Jakub, Naczelnik Rusiłowski Zygmunt, Sekretarz Rozmarynowski Józef, Skarbnik Szabat Jan.

W 1935 roku ponownie zmienił się zarząd: Prezes Szczęsny Franciszek, Naczelnik Przekop Józef, Sekretarz Rozmarynowski Józef, Skarbnik Szabat Jan.

Na remizę strażacką wykorzystywano wolne pomieszczenie w budynku obok wagi i aresztu wiejskiego. Z uwagi na to że w tym czasie nie było łączności telefonicznej do akcji gaśniczej wyjeżdżano na widok pożaru, a zbiórkę ogłaszano trąbką sygnałówką. Konie do pożaru dawał dyżurujący gospodarz. Dyżury wyznaczała tablica wywieszana na bramie gospodarstwa zmieniana po każdym wyjeździe do pożaru. Pożar gaszono za pomocą sikawki ręcznej poruszanej przez zmieniających się strażaków jak również osoby postronne. Z uwagi na to że większość zagród była kryta strzechą pożary zdążały się dość często. Za ofiarną działalność gaśniczą nasi strażacy otrzymywali kilkakrotnie nagrody pieniężne, które w całości pozostawały w karczmach w trakcie powrotu z pożaru. Będąc w tym czasie jedną z nielicznych straży obok Kaźmierza, Sokolnik Małych i Przyborowa, wyjazdów było dużo i to do odległych miejscowości jak Sokolniki, Gorszewice, Witoldzin, Chlewiska Kaźmierz. Straż nie ograniczała się tylko do gaszenia pożarów, prowadziła również działalność kulturalną i rozrywkową. Organizowała zabawy na wolnym powietrzu w parku radzyńskim. Bufet przyjeżdżał na miejsce który płacił prowizję i żywił orkiestrę. W trakcie zabawy organizowano konkursy nagrodowe takie jak: rzucanie piłki do kosza, biegi w workach, zdobywanie kiełbasy na słupie, łapanie papierosów zębami jadąc na rowerze. Organizowano licytację drobiu i zwierząt wcześniej zbieranych po wsi. Zabawy te przynosiły dość duże dochody, które wykorzystywano na rozwój straży .

W okresie wojennym straż przejęli Niemcy, reprezentowani przez Czernika, Wernera, Szeflera i Hałbusa. Większość naszych strażaków poszła na wojnę lub została wywieziona .

Po wojnie działalność straży została wznowiona, w skład zarządu weszli: Prezes Lis Stanisław, Naczelnik Przekop Józef, Sekretarz Rozmarynowski Józef, Skarbnik Szabat Jan. W 1946 roku zakupiono pierwszą motopompę. Konie wóz zabezpieczali gospodarze według starego systemu. W 1948 roku zmienił się zarząd: Prezes Wasilewski Alojzy, Naczelnik Rusiłowski Bronisław, Sekretarz Rozmarynowski Józef, Skarbnik Szabat Jan. W 1949 roku nastąpiła kolejna zmiana zarządu Prezes Wasilewski Alojzy, Naczelnik Lis Jan, Sekretarz Rozmarynowski Józef, Skarbnik Jarząb Wacław, wybrano też Komisję Rewizyjną: Rzeszuto Kazimierz, Wandelt Edmund. Z uwagi na to że sprzętu przybywało coraz więcej, aby poprawić gotowość bojową zakupiono wóz konny i do pożaru pożyczano tylko konie.

We wsi brakowało świetlicy wobec czego wykorzystywano klasę szkolną, w remizie robiło się również ciasno. Na walnym zebraniu 28 III 1965 rok podjęto uchwałę o budowie remizo-świetlicy i powołano komitet budowy w składzie: przewodniczący Wasilewski Alojzy, z-ca Lis Jan, członkowie: Przekop Józef, Kolenda Bolesław, Jahns Henryk, Jarząb Wacław .

Za zgodą rolników pieniądze za zwózkę mleka przeznaczono na budowę, otrzymano dotację od zakładów pracy. Większość prac przy budowie wykonywano w czynie społecznym: robienie pustaków , prace ziemne, kopanie fundamentów, zalewanie fundamentów, pomoc przy murarzach, zalewanie stropów, roboty wykończeniowe. Po pięcioletniej ciężkiej pracy społecznej budowa została zakończona. Uroczyste otwarcie połączone z zawodami gminnymi i zabawą taneczną nastąpiło 21 czerwca 1970 roku .

W krótkim czasie zakupiliśmy nowe mundury wyjściowe i polowe. Z Komendy Powiatowej otrzymaliśmy nową motopompę M-400 i część wyposażenia gaśniczego.

26 11 1974 roku otrzymaliśmy nowy samochód bojowy ŻUK, którego kierowcą został Kozłowski Tadeusz, a drugim Jarząb Stanisław. Zbędny wóz konny został sprzedany w drodze licytacji a uzyskane pieniądze posłużyły na otwarcie konta bankowego i zostały wpłacone na książeczkę PKO. W 1975 roku nastąpiła zmiana zarządu Prezesem został Wandelt Edmund, Naczelnikiem pozostał Lis Jan, Z-ca Naczelnika Rusiłowski Kazimierz, Sekretarzem Rozmarynowski Józef, Skarbnikiem Jarząb Wacław, Komisja Rewizyjna: Choroszewski Marian, Rusiłowski Stanisław, Rzeszuto Kazimierz, Tecław Władysław, Rozmarynowski Jan.

W 1978 roku zmarł Naczelnik Lis Jan i obowiązki jego przejął Rusiłowski Kazimierz .

Na walnym zebraniu w roku 1979 Naczelnikiem został wybrany Lis Waldemar. Na walnym zebraniu sprawozdawczo-wyborczym dnia 9 11.1980 roku nastąpiła zmiana zarządu Prezesem został Choroszewski Marian, Naczelnikiem Lis Waldemar, Z-cą Rusiłowski Kazimierz. Po 48 latach pełnienia funkcji Sekretarza, ustąpił Rozmarynowski Józef, a wybrany został Rzeszuto Andrzej, Skarbnikiem Jarząb Wacław. Komisja Rewizyjna: Rusilowski Stanisław, Rozmarynowski Jan, Jarząb Stanisław, gospodarzem OSP Kozłowski Tadeusz.

Najważniejszą naszą działalnością jest gaszenie pożarów i udzielanie pomocy w innych klęskach żywiołowych. Mając na wyposażeniu samochód bojowy i nowoczesny sprzęt gaśniczy, zwiększył się zakres i teren naszego działania. Do groźniejszych pożarów w których braliśmy udział możemy zaliczyć: pożar kurnika w Kępie, w PGR Witkowice, pożary gospodarstw rolników indywidualnych w Sokolnikach Małych w Kopaninie, Kaźmierzu, Chrustach, pożary lasów, zbóż na pniu i stogów. Nieśliśmy również pomoc przy wypompowywaniu wody z zalanych pomieszczeń między innymi w elektrowni w Szamotułach. Prowadziliśmy działalność prewencyjną i kontroli przeciwpożarowych w obejściach i zagrodach. Przeprowadzamy szkolenia mające na celu podwyższenie gotowości i sprawności gaśniczej. Bierzemy udział w każdych zawodach gaśniczych także rejonowych.

Prezentujemy naszą organizację na uroczystościach państwowych i organizacyjnych. Obok wymienionej działalności prowadzimy działalność kulturalno- rozrywkową polegającą na organizowaniu zabaw tanecznych, dyskotek, wieczorków projekcji filmów kina objazdowego. Większość prac wykonujemy w czynie społecznym. Do organizacji naszej należą przedstawiciele prawie każdej rodziny we wsi i różnych pokoleń, taką to historią zamyka się pierwsze 50 lat naszej działalności. Chcemy kontynuować chlubną tradycję, naszą ambicją jest nie pozostawać na dotychczasowych osiągnięciach lecz iść z postępem i należeć do najlepszych organizacji.

Drugie pięćdziesięciolecie rozpoczęliśmy we wspólnym działaniu z Radą Sołecką, podejmując niezbędną inwestycję zwodociągowania wsi Radzyny. Wiosną 1984 roku rozpoczęliśmy prace ziemne i montażowe wodociągu. Woda do zagród popłynęła w pierwszych dniach grudnia. Tym samym powstało dobre zabezpieczenie przeciwpożarowe. 5 stycznia 1985roku uroczyście w połączeniu z zabawą taneczną zakończyliśmy tak ważną inwestycję.

W maju 1985 roku z inicjatywy Rady Sołeckiej rozpoczęliśmy pracę w czynie społecznym przy budowie chodnika wzdłuż naszej wioski przy wspólnym wysiłku chodnik został oddany do użytku już w sierpniu tego samego roku i poprawiło się bezpieczeństwo naszych mieszkańców.

18 lutego 1986 roku w porozumieniu z władzami gminnymi zapadła decyzja o remoncie rozbudowie remizo-świetlicy. Remont ten przy ogromnym wysiłku strażaków wszystkich mieszkańców wioski wspieranych przez Władze Gminne z pełnym zaangażowaniem Naczelnika Gminy Adolfa Pisarczyka zakończył się uroczystą zabawą sylwestrową 31 grudnia 1986 roku.

W 1988 roku została podjęta decyzja o budowie przystanku autobusowego. I tam nie zabrakło strażaków z pełnym zaangażowaniem przystanek został oddany do użytku w niespełna pół roku. Obiekt ten służy nie tylko podróżnym, ale również jest ozdobą naszej wioski.

Druhowie nasi brali udział w turnieju Gmin Kaźmierz - Budzyń i turnieju Sołectw w Kaźmierzu. W 1989 roku otrzymaliśmy nowy samochód bojowy ŻUK.

17 stycznia 1990 roku odszedł niespodziewaną śmiercią wspaniały druh, społecznik a za razem Prezes naszej organizacji Marian Choroszewski. Jego duch organizacyjny i zaangażowanie będzie przykładem na długie lata.

W latach 1991 - 98 w pewnym sensie odmłodziła się nasza organizacja, w nasze szeregi wstąpiło 3 młodych druhów tworząc drużynę harcerską i młodzieżową. Swą postawą i zaangażowaniem sprawili to że w zawodach gminnych zajmowaliśmy czołowe miejsca.

Zamykając historię 60 - letniej działalności chcemy kontynuować chlubną tradycję, naszą ambicją jest nie pozostawać na dotychczasowych osiągnięciach, lecz iść z postępem i należeć do najlepszych. Skład zarządu w roku jubileuszu: Prezes - Jarząb Stanisław, Naczelnik - Lis Waldemar, Skarbnik - Jakobsze Stanisław, Sekretarz - Wandelt Beniamin, Gospodarz - Kozłowski Tadeusz, Komisja Rewizyjna: Rusiłowski Stanisław, Rozmarynowski Jan, Wesołowski Jan.

Uroczyste obchody 60 - lecia OSP odbyły się 22 maja 1993 roku.

Szczególną datą w historii naszej jednostki był dzień 6 czerwiec 1998 roku.

W tym dniu obchodziliśmy 65 - lecie powstania OSP Radzyny. Na którym gościliśmy Prezesa zarządu Głównego Związku OSP RP Waldemara Pawlaka i Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej St. Bryg. inż. Ryszarda Kamińskiego, Komendanta Państwowej Straży Pożarnej w Szamotułach Mł. Bryg. Michała Ziemskiego oraz Senatora RP. Jerzego Smorawińskiego.

Było to doniosłe wydarzenie nie tylko w życiu naszej organizacji ale też całej naszej Gminy Kaźmierz.

Pod koniec czerwca uczestniczyliśmy w obchodach 700 - lecia Kaźmierza.

W następnych latach skupialiśmy się na działalności poprawiającej nasze wyszkolenie. Braliśmy udział w szkoleniach BHP, udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej, Ratowników medycznych. Organizowaliśmy wyjazdy do Karpacza, Częstochowy współorganizowaliśmy Dni Seniora, Dzień kobiet w naszej wsi. Uczestniczyliśmy w Rajdach Młodzieżowych Drużyn Pożarniczych. Tak dotarliśmy do 14 czerwca 2003 roku który był też bardzo szczególnym dla nas dniem.

14 czerwca 2003 roku na Uroczystych obchodach 70- lecia naszej organizacji nadano Sztandar naszej Jednostce. Na tej uroczystości zaszczycili nas swoją obecnością Starosta Szamotulski Paweł Kowzan, Wiceprezes BS Duszniki Remigiusz Roguszka, Komendant PSP Szamotuły Bryg Michał Ziemski oraz poseł na Sejm Andrzej Aumiler. Na tą okoliczność wybrano Poczet Sztandarowy: Małyska Wojciech, Wesołowski Jan, Tecław Roman, Pisarczyk Rafał, Wawszczak Bogdan, Pszczoła Jarosław.

Następne lata naszej działalności upływały w spokoju, prowadziliśmy działalność szkoleniową pomagaliśmy przy pompowaniu wody z zalanych wiosną budynków, organizowaliśmy wyjazdy dla dzieci młodzieży. Mieliśmy też wyjazdy do pożarów lasów, ściernisk, oraz zabudowań gospodarskich. Na zebraniu sprawozdawczym 15.03.2008 roku ustalono datę obchodów 75 - lecia powstania OSP na dzień 20.09.2008 roku. Uroczystości rozpoczęliśmy o godz. 14.00 Mszą Św. w kościele w Kaźmierzu po czym odbyła się uroczystość obchodów w naszej wiosce. Po przedstawieniu krótkiej historii naszej Jednostki odbyło się odznaczenie naszych zasłużonych druhów. Następnie odbyła się gościna z udziałem gości oraz sąsiednich Jednostek OSP.

W 2009 roku na podstawie Uchwały którą przyjęliśmy jednogłośnie przyjęliśmy nazwę JEDNOSTKA OPERACYJNO - TECHNICZNA.

23.01.2010 roku na zebraniu Sprawozdawczym przekazano naszej Jednostce samochód bojowy Lublin 3. A rok później w 2011 otrzymaliśmy pompę wodną pływającą.

Obecnie OSP liczy 48 członków w tym 10 kobiet, w skład drużyny młodzieżowej wchodzi 8 członków.

opracował dh Jarosław Pszczoła